• پیشینه تاریخی و فرهنگی تبریز 2

        مؤلف آثار باستانی آذربایجان با افسانه شمردن موارد ذکر شده می­نویسد: قدیمی­ترین ذکر نام تبریز را در کتیبه

• سارگن دوم پادشاه آشور خواهیم یافت، شرق­شناس شهیر فقید ولادیمیر مینورسکی می­نویسد: سارگن دوم در

• سال 714 قبل از میلاد به قصد تصرف ممالک اورارتو سفری به شمال غربی ایران کرد. از ناحیه سلیمانیه کنونی

• (واقع در کردستان عراق) داخل کردستان مکری شد. از پارسوا Parsua (پسوه کنونی) و ساحل جنوبی دریاچه

• ارومیه گذشت. از سوی شرقی دریاچه به راه خود ادامه داد و پس از پشت سرگذاشتن «اوشکایا» (اسکوی کنونی)

• قلعه «تارومی» با «تارونی» و «ترماکیس» را گشود. بعید نیست یکی از این دو کلمه نام قدیمی تبریز کنونی باشد.

• چنانچه در ابتدا اشاره شد پیشینه تبریز همواره در هاله­ای از ابهام مستور بوده است و بنیاد و وجه تسمیه نامش

• گاهی افسانه، گاهی مغرضانه و گاهی نشأت گرفته از ظن­ها و گمان­ها است. این که تبریز قبل از اسلام مکانی آباد

• و یا غیرآباد بوده است هنوز سند محکمه پسندی در میان نیست حتی در اوایل ظهور اسلام نیز در حمله اعراب به

• آذربایجان نامی از تبریز دیده نمی­شود. تنها اشاره دقیق و مستند مربوط به زمان سلسله روادیان است که در زمان

• خلافت متوکل عباسی، رواد ازدی از اهالی یمن در آذربایجان به حکمرانی پرداخت و در زمان او و فرزندانش تبریز رو

• به آبادی نهاد و دور شهر را بارو کشیدند. از آن به بعد تبریز با سپری ساختن وقایع تلخ و شیرین آوازه جهانی یافت

• اوصافی که در طول تاریخ از تبریز شده است به اجمال چنین است:

• 

• در قرن چهارم هجری یاقوت حموی تبریز را مشهورترین شهر آذربایجان می­خواند.

  ابن­حوقل در 367 و ابن مسکویه در 421 و ناصر خسرو در 438 تبریز را بزرگترین و آبادترین شهر آذربایجان می­خوانند.

• در سال 618 لشکر مغول به پشت دروازه­های تبریز می­رسند، اما تدابیر شایان تقدیر بزرگان شهر، تبریز را از حمله

• مغولان مصون نگه می­دارد و مردم تبریز با بذل مال، شهر را از کشتار و ویرانی رها می­سازند. البته این اتفاق سه بار

• تکرار می­شود و در هر سه بار مردم متمول تبریز همان تدبیر را به کار می­بندند تا این که در سال 638 هجری قمری مغول­ها

• به سراسر آذربایجان مسلط می­شوند و تبریز را پایتخت خود قرار می­دهند که در زمان غازان­خان، تبریز شکوه ویژه می­یابد.

• شنب غازان با ابهت تاریخی­اش چشم­ها را خیره می­سازد. خواجه رشیدالدین فضل الله وزیر اندیشمند ایلخانیان ربع رشیدی

• را بنیان می­نهد که در زمان خود عظیم­ترین مرکز علمی ـ فرهنگی به شمار می­رود و از آن همه مجد و عظمت اینک ویرانه­ هایی

• از برج­های ربع رشیدی در میان محله­ای باقی مانده است.